YÜZLERİMİZ, MASKELERİMİZ VE BİZ
Bundan sonra hep böyle. Her gün ayrı bir maske. Bu gün Aztek maskesi 
Eskiden tragedialarda maskeleri oyuncular kullanırlarmış. Oyuncu baştan sona bu maske arkasında rolünü yaparmış. Sonraki yıllarda, eserin son sahnelerine yakın bir yerinde maskelerini indirirlermiş. Halk da örneğin Herakles’in nasıl bir şey olduğunu böylece öğrenir miş!
Bu maskelere persona denirmiş. Bugün dilimizdeki personel sözcüğünün, diplomatların çok kullandığı persona non grata kavramının da kaynağı buymuş. Her neyse. Bundan sonra hep maske arkasından konuşacak…. Çok tatsız bir şey.Her oyuna ayrı bir maske. Hatta, günlük yaşamda her duruma ayrı bir maske. Palyaçonun bir maskesi var. Hepimiz palyaçolardan çok daha fazla zenginiz. Gardıroplarımız dolup taşıyor.
Sahi sizin kaç tane maskeniz var?
İnsanlar artık kendi yüzlerini unuttular, maskelerdeki yüzleri kendilerinin sanıyorlar. Kimi maskeler biraz daha kalıcı. Kaş , göz, çeşit çeşit makyajlar, boyalar, allıklar, pudralar, gerdirme, botoks falan.
Ben çok şaşkınım. Bazen dilini dişini, kültürünü hiç bilmediğim bir toplulukta dolaşıyormuşum gibi geliyor.
Sahi siz şimdi benimle konuşurken hangi rolün maskesini tutuyorsunuz?
Ben en yakınımdan en uzağımdakilere kadar kimseyi tanıyamıyorum.
Hele de politikacılar.
Ya oldukları gibi görünseler veya göründükleri gibi olsalar iş daha kolay olacak…
Günaydın, hepinize güzel bir gün dilerim.
aCp
