BALIKLARINI YIKAYAN ÇOCUK
6-7 yaşlarında bir çocuk, kollarını sıvamış derenin kenarında bir taşın üstüne oturmuş ve kendine göre bir de türkü tutturmuş, tam bu vaziyette öyle hoş görünüyordu ki! Mırıldandığı türkünün sözlerini hiç anlamadım ama çocuk çok neşeliydi. Ellerini suyun içine sokup çıkarıyordu. Bir elinde de tasa benzer bir şey vardı. Güzel manzarayı ve çocuğu gözlerimle okşuyordum. Bir yandan da çocuğun yaptığı şeyin ne olduğunu merak ediyordum. Dayanamadım , sordum.
-Evlat ne yapıyorsun?
Sanki beni meşgul etme der gibi kestirmeden bir cevap verdi.
-Amca balıklar kirlenmiş onları yıkıyorum.
İçimden çocuğu kollarımın arasına alıp narin bedenini sıkmak, doya doya kucaklamak geçti. Tabi öyle bir şey yapmadım.
-Kolay gelsin dedim.
Oradan ayrıldım.
Eski günlerime döndüm. İçim içime sığmadı, dere tepe koşup avazım çıktığı kadar bağırmak istiyordum.
Bağırmak istiyordum.
Hayat Güzel.
Iskalamaya gelmez.
Her anı bir ayrı güzel.
Çirkinleştirmek için ellerinden gelen her şeyi yapanlara karşın hayat çok güzel.
Çocuk umutlarımı tazeledi.
aCp
22.07.2020
