DÖNGÜ
yazdan, güzden geride kalan
kuru dallar
dallarda kalan birkaç tohum
içi boş yuvalar
yerlerde birkaç kuru yaprak
zemheri ayazında ıslık çalan rüzgâr
rüzgârda savrulan hatıralar
gönüllerde birkaç damla gözyaşı
sol yanında atmayı unutmuş
kırık kalpler
şimdi yağacak karı bekliyor
apak bir yorgan bembeyaz bir uyku
zaman en iyi ilaç
belki bu derde bir deva olacak
sıcak ile soğuk arası sarı ürkek
minik eller
yarın küçük bir pencere aralayacak
bahar gelecek
yeni bir umut
içinde bin bir tomurcuk
yeni sevdalara yelken açacak
