NOVALIS ATHENAUM’DA
Gece, mehtap ve sen
Ellerimizde kadehlerimiz
Kadehlerimizde Dionysos
Yüreklerimizde köpüren o sevinç
Nazım’ı düşünüyorum
Suretlerimizin şavkı yansıyor gözlerime
İnce uzun, nahif ve narin
Hangimiz önde hangimiz arkada
Yürüyoruz
Novalis değilim
Athenaumda yürüyorum
Birimiz gidecek biliyorum
Sonra sona kalan gidecek
Onu da biliyorum
Hiç istemesem de öğreniyorum
Ağlamıyorum
Kadeh de gidecek mi
Gidecek
Belki şarap kalacak
Her şey gitsin
Şarap kalsın
Yaşadığımız ömrümüzün bir anlamı olsun
