İ M E C E

 

 

 

 

İ M E C E

BEN DEĞİL BİZ
BENİM DEĞİL BİZİM

 

Herkes ben, benim
diyor da
Hiç kimse biz, bizim
demiyor
Herkes benim evim
benim evim diyor da
hiç kimse bizim köyümüz
bizim kentimiz demiyor

Perdeler yapıyorlar
Perdelerin güzelliğine tapıyorlar
Evlerinin içini görüyorlar
Sokaklarının adını bilmiyorlar

Evlerinin dışına çıkınca
Evcil bir muhabbet kuşu gibi
Evlerini bulamıyorlar

Evler, odalar
Ayağa dar gelen bir kundura gibi
İçimi daraltıyorlar

Kırlara bayırlara koşmak istiyorum
Dereler gibi çağıldamak
Uçmak, martıyı kıskandırmak istiyorum

Bir odaya kendimi hapsetmek değil
Enginlere yelken açmak
Uzakları yakın etmek
Bilinmeyeni bilmek istiyorum

Kendi derdimin ateşinde değil
Dostların cehenneminde yanmak istiyorum
Dostlarla gülmek dostlarla ağlamak istiyorum
Bir köşeye itilmiş kakılmış bir saz değil
Bir orkestranın akortlu kemanı olmak istiyorum
En güzel koronun en küçük sesi olmak istiyorum

Benim güzel köyüm, benim güzel kentim
Benim güzel insanım, benim güzel halkım
Demek istiyorum
20.09.2019

 

Yorum bırakın:

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.