HOMO LUDUS*
Gözlerim dalıyor
Başımı alıp uzaklara gidiyorum
Sonra suçlu bir çocuk gibi geri dönüyorum
Amacı belirsiz, bir gidip bir geliyorum
Düşünmek istiyorum, düşünemiyorum
Geçmişe bakıyorum sapsarı hüzün
Geleceğe bakıyorum yemyeşil umut
İkisinin arasında karamsar yalpalıyorum
Düşüncelerimi toparlayamıyorum
Birşey var kolumu çekiştiren
Bakınıyorum nedir, bulamıyorum
Oysa değil mi ne kadar da basit
İki hidrojen bir oksijen kol kola
Al sana berrak bir su bardakta
Yaşam papatya falı gibi olaydı
Gelecek gelmeyecek
Sevecek sevmeyecek
İşin gerçekten sırrı da burada
Haz mı – Yarar mı
Haz yarar mı – Yarar haz mı
Eksik olan ne
Çocukluğumu aklıyorum
Suçlarımın adını ludus* yazıyorum
*ludus: Oyun
*Homo Ludus: oyun insanı
aCp
