HAYAT EŞİT DEĞİL
Hayat eşit koşullarda başlamıyor ve eşit koşullarda devam etmiyor.
Bir bitkinin tohumu bir rüzgarla, belki bir kuşun gagası ile savruluyor uzaklara. Yerde döşeli bir travertenin yüzeyinde yine bir su, güneş veya rüzgarın etkisiyle oyulmuş bir kovuğa sürükleniyor.
Tohum havaya, suya, güneşe rüzgara küsmüyor. Daha kötüsü de olabilirdi, kolum kanadım da kırılabilirdi diye ölmediğine, yaşadığına şükrediyor.
Havanın, suyun, güneşin, rüzgarın ve kuşun heyecanı bitince onlarla konuşuyor, onlarla anlaşmalar yapıyor. Zaman zaman onlarla kavga da ediyor.
Yıkıcı olanlar yapıcı olmaya başlıyor.
Tohum kabuğundan dışarılara taşıyor, filizleniyor. Filiz yeşilleniyor, serpilip gelişiyor.
Hayat devam ediyor.
aCp
