SEN GİTTİN
Çok aylar, çok mevsimler
Her biri bir asır gibi geçti yıllar
Çok yeller esti, çok yağmurlar yağdı
Sahil boyu yürüdüğümüz kumsalda
Ayak izlerimiz silindi bir eser kalmadı
Belki anımsarsın, o sabah tan alacasında
Mendil sallarken biraz hüzün çokça üzüntü
Trenin açık duran penceresinde
Gözlerimde biriken yaşları gizleyememiştim
Kara trenin kara dumanı havada savruluyordu
Düdüğü ona eşlik ediyor, yüreğimi dağlıyordu
Ellerin, ellerim havada boş yere sallanıyordu
Kara tren umutlarımı alıyor keşkelerimi bırakıyordu
Sen unuttun belli, ben hiç unutmadım senin gözlerini
Seviyorum, senden ayrılamam diyen sözlerini
Belki dönersin geri gelirsin sandım, bekledim durdum
Gurbet buymuş, götürdüğünü geri vermezmiş, öğrendim…
