2021 YILI
Çocukken, ben küçücükken
Tek başıma oyunlar oynardım
Gözlerimi kapatırsam
Saatin duracağını sanırdım
Saatin tik taklarından
Yanıldığımı anlardım
Yanılmayı kabullenemezdim
Hiç vazgeçmezdim
Oyunuma devam ederdim
Kulaklarımı da tıkardım
Yanıldığımı yine anlardım
Açınca gözlerimi
Açınca kulaklarımı
Yelkovanın söz dinlemediğini
Görürdüm, duyardım, anlardım
Zamanı durduramadığıma ağlardım
Bilirdim zamanı gelince
Babam işten eve dönünce
Yaramazlıklarım bir bir sayılınca…
Yiyeceğim dayaklara peşin peşin ağlardım
Canım yanardı, ben korkardım
*
Yelkovan, akrep derken
Günler, haftalar, aylar
Yıllar ve yıllar geçti
Bir asırdan bir asra geçtik
Şimdi ben yine
2021 yılında olacaklardan korkuyor
Şimdi ben yine
2020’nin son gününde
Gözlerimi kapatıyorum
Öyle oyun falan oynamıyorum
Öyle yaptığım yaramazlıklardan falan da değil
Hepimizin yanlışlarına, aptallıklarına,
Yapmamız gerekenleri yapamayışlarımıza,
Tembelliklerimize, beceriksizliğimize yanıyorum
Gelecek olanı gitmekte olandan biliyorum
Ayıp değil, çocuk olarak değil 70’lik biri olarak
Alenen korkuyorum
Eyy 2021
Ya hiç gelme veya gecikebildiğin kadar geç gel
28.12.2020
