SARI
mevsim hazan, renkler sarı
gönlümde hüzün
ellerim bir eksik
ellerim bir yenilmiş
ellerim utancını ceplerimde gizliyor
yürüyorum
dalına veda eden kuru yaprak
rüzgârın peşine takılmış ağır aksak
yürüyorum
bir heykel
bir heykel daha
biri diğerine
bahardan yazdan kalmış aşklarını
anlatıyor allandıra ballandıra
birinin ellerini tutuyorum
ellerine bakıyorum
gözlerimi gözlerine dikiyorum
soruyorum yanıt alamıyorum
gözlerim doluyor
toprağa oturuyorum
tasarladıklarım
yaptıklarım yapamadıklarım
gözlerimde bir sarı renk
damağımda bir buruk tat
gönlümde tanımsız bir hüzün
yüreğim burkulup buruluyor
soğuk sarıya kesiyor
sarı soğuğa
heykeller bana göz kırpıyor
yeşeriyorum
arkama bakmadan
yürüyorum
